کامنت

به قول بزرگی که میگفت: شماها نمیخواد تبلیغ بکنید.. خودتون رو درست بکنید خود به خود تبلیغ میشه..
حالا حکایت ما و خبرگزاری هایمان است..
تبلیغ چیزی که انسان خودش به آن عمل نمیکند ۳ تا نتیجه دارد

الف) اگر مبلغ به آن مطلب اعتقاد نداشته باشد:

۱- اولا شخص مبلغ -بخوانید خبرنگار- دغدغه کافی برای کار کردن در آن زمینه را ندارد و صرفا یک کاری از روی اجبار و از سر باز کردن انجام میدهد

۲- مخاطب با دیدن اینکه خود مبلغ به حرفهایش عمل نمیکند انگیزه ای برای قبول آن حرف ندارد

ب) اگر مبلغ به آن مطلب اعتقاد داشته باشد اما عمل نکند(مثل خیلی از ماها) :

۳- اثر سوم با دوتای قبلی یک فرقی دارد و آنهم اینست که ماورایی و غیرزمینی است.. اگر شخص مبلغ به موضوع اعتقاد داشته باشد اما به آن عمل نکند..

یعنی از دغدغه کافی برای کار برخوردار است(مورد اول برطرف شد)

فرض کنیم که در مقابل چشمان مخاطب حفظ آبرو کرده و تظاهر کند(مورد دوم برطرف می شود)

اما..

(یادآور میشوم این حرفهای پایین از دهان نویسنده بزرگتر است)

میگویند در چنین حالتی کلام -بخوانید نوشته یا فیلم یا هر اثری- برکت ندارد.. یعنی به اصطلاح خودمان کار نمیگیرد.. (آن حالت آشنا.. که هرچقدر که بالا و پایین میکنی ایرادی در کار نمیبینی اما..)

شما فرق کلام عرفا با فلاسفه و کلامیون را ببینید.. عارف جمله ای گاه ساده میگوید و انقلاب میکند.. کلامی ساعتها حرف میزند و…

شما ببینید همان حرفهای امام خمینی را خیلی های دیگر هم می زده اند و میزنند.. آیا آن نتیجه را میدهد؟ علتش همان عمل امام است..

پ.ن۱: این یک کامنت بود در اصل بر مطلب اخیر وبلاگ ایریت که انشاا.. برکت داشته باشد

پ.ن۲: با دیدن صحنه های بیداری اسلامی اشتیاقی داشتم که این روزها آن اشتیاق جهش یافته و تبدیل به آرزو شده.. با دیدن صحنه های درگیری های انگلیس صرفا آرزو میکنم کاش بلندگویی داشتم به رسایی صور اسرافیل و در آن جیغ میزدم : “مکروا… ..و مکر الله!!..”

پ.ن۳: یک گزاره منطقی: “ما با مطالب نشریه خاتون تماما موافقیم.. اگر و تنها اگر اثربخشی آن را بر زن و بچه سران دولت و کلیه خواهران و مادران جریان انحرافی از بالا تاپایین مشاهده کنیم”